Karşında Ben Karşımda Sen
Çaresizlikten değildi feryadımız!
Üzerine gururumuzun sindiği
Yüreklerimizden kaçışımızdı.
Oysa kaç kere söyleyebildik ki,
Gözlerimize bakarak sevmediğimizi!
Gecenin kör karanlığında anarken eskimemiş dünlerimizi,
Hayatı hep öteledik bayram sabahları
Bir umut, çalacak kapı sesinde!
Sen inat uğruna vazgeçerken yüreğinden,
Bilemedin ki artık düşüncelerde başlamıştık sevmelere…
Kaç yabancı yatakta
Biz diye sarıldık soğuk yastıklara!
Ben sana inat mutluluk satırları karalarken,
Sen koca bir sessizliğe gömdün duygularını.
Sustukça özledin, kaçtıkça yaklaştın bana da
Bir kendine itiraf edemedin bensiz nefes alamadığını
Belli belirsiz yanışlarımız oldu, hatta tutuşmalarımız…
Oysa biz aşkı seninle Kerem gibi yaşamışız da,
Başkalarının omuzlarında ağlayamadığımızda anlamışız.
Zaman en güzel dünlerimizi yavaş yavaş siler dedikçe,
Biz birbirimize yazılmış aşk mahkûmları
Hep dünlerde kalmışız.
Her yalancı güneşe kanmadık ki biz,
Unutuyorum derken gece yarısı nöbetlerinde,
Karşında ben
Karşımda sen
Hayalinle raks etmişiz sessiz çığlıklarda.
Gün ortası sıcağı gibi
Dudaklarımızda bir tebessüm
Usulca süzülen sözcükler...
“Ne güzel zamanlardı…”
Tek kişilik oyun olsaydı aşkımız,
Her gece karşımızda bir kadeh
Dinler miydi yürek atışlarımızı
Söyle hangi sevda
Böylesine uzaktan
Hâlâ dün gibi yaşıyor yüreklerde?
Geceye eş tuttuysak gözyaşlarımızı
Üzülme sevdiğim:
Bir gün yollarımız yeniden kesişecek!
Konu: Karşında Ben Karşımda Sen 
Salı Ekim 14, 2008 4:27 am
