Emine Pişiren
Mesaj Sayısı : 8
Kayıt tarihi : 09/06/09
 |  Konu: İŞ İŞTEN GEÇTİKTEN SONRA  Salı Haz. 09, 2009 5:17 pm | |
| 
İŞ İŞTEN GEÇTİKTEN SONRA
Düşünüyorum da,
“acaba biz kadınlar o yasak elmayı yemeseydik, cennnette kalır mıydık?”
Düşünüyorum da,
“acaba biz kadınlar o meyveyi yedirmeseydik karşı cinsimize, aşk olacak mıydı, yine?
Düşünüyorum da,
“acaba mutlak bilgi bize yaratılınca madem beynimize burnumuzdan üflendi ve verildi, o zaman akıl nerdeydi?”
Düşünüyorum da,
“acaba, utanma duygumuz yani hayamız, o meyva ile başladıysa, neden vardı o yasak ağaç? Neden o yasak kondu?”
Yasaklar insana hala cazip geliyor. “Hayır” sözcüğü insanda merak duygusunu tetiklemekte. Peki şu soru gelmiyor mu akla?
“Bize akıl neden geç verildi?”
Daha önce verilseydi, o zaman o yasak meyvayı belki de yemeyecektik. O zaman aklımızı kullanıp cennette iki dost gibi iki candan arkadaş gibi el ele iki kişi yaşayacaktık. Yeryüzü denilen geniş gayya kuyusunda bir tarih yazılmayacaktı, insanlığa dair.
Medeniyetler olmayacak, insanlar milyarları aşmayacaktı. İnsanların sosyalleşme süreçleri ile dünya şimdiki haline gelip, savaşlar ve ölümler de yaşanmamış olacağı gibi, hiçbir insan günaha da girmeyecekti.
Hala düşünüyorum, ilk kez akıl biz insanlara ne zaman verildi? Bu konuya bir din adamından yanıt geldi.
Hz. Adem yaratıldıktan sonra, Cebrail A.S yanına gelmiş:
- Rab, sana selam söyledi ya Adem. Bir de hediye verdi, sana vermem için. Ancak üç paket göstermemi söyledi. Sen sadece birini seçeceksin.
Hz. Adem, hediyelere baktı ve sordu:
- O paketlerde ne var?
Cebrail A.S yanıtladı:
- Birinde akıl, diğerinde haya ve öbüründe ise iman var. Sen hangisini istersin?
Hz. Adem kısa bir süre düşündü ve dedi ki;
- Aklı seçiyorum.
Bunun üzerine Cebrail A.S, haya ve imana dedi ki;
- Hadi siz gidin Adem aklı seçti.
Haya ve iman gitmek istemediler ve dediler ki;
- Hayır, biz gidemeyiz. Rab bize emir verdi.
Cebrail A.S sordu;
- Neden gitmezsiniz?
Onlar hep bir ağızdan yanıt verdiler:
- Rab bize, eğer Adem aklı seçerse önce, sizler de aklı takip edeceksiniz, diye emir verdi.”
Yukarıdaki anlattığım hadise bana çok daha mantıklı geliyor. Öyle ya, her şey aklımızın kontrolünde. İrademiz bile.
Yaradan hiçbir şeyi boşa yaratmadığını düşünüyorum şimdi. Sebepsiz değildir. Sadece aklımız mantığımız onun düşüncelerine ve yaptıklarına yetişmesi mümkün değil.
Bazen aklı hastalarının yaptıklarına da aklımız ermiyor.
Bir akıl hastanesini ziyareti sırasında, adamın biri sorar:
- “Bir insanın akıl hastanesine yatıp yatmayacağını nasıl belirliyorsunuz?
Doktor:
-“ Bir kuveti su ile dolduruyoruz. Sonra da hastaya üç şey veriyoruz. Bir kaşık, bir fincan ve bir kova. Sonra da kişiye küveti nasıl boşaltmayı tercih ettiğini soruyoruz. Siz ne yapardınız?”
Adam:
- “Ooo ! Anladım. Normal bir insan kovayı tercih eder. Çünkü kova kaşık ve fincandan büyük.”
- “Hayır, normal bir insan küvetin tıpasını çeker” der doktor.
İşte aklın gücü ve nasıl sonsuzluğa kadar uzanan o sınırsız boşluk varsa, aklımızın da sınırları bence sonsuz.
Madem Adem Babamız aklı seçmiş, bizler de onu yerinde kullanalım. Çetin Altan’ın dediği gibi, Konu konuyu açıyor aklıma geldi yazmadan da rahat duramam hani:)
“Zeka koşarmış, kurnazlık uçarmış, akıl yürümeyi tercih edermiş. Bu nedenle hep arkadan gelirmiş.”
Nedense aklımız hep, İŞ İŞTEN GEÇTİKTEN SONRA BAŞIMIZA GELİYOR…
Emine Pişiren/Bursa/27.05.2009 | |
|
